سنسور پست اکسیژن

امروزه خودروها به دو سنسور اکسیژن یکی در جلوی کاتالیزور سه طرفه و دیگری در پشت آن مجهز شده اند. عملکرد جلو تشخیص نسبت هوا به سوخت موتور در شرایط کاری مختلف است و در عین حال کامپیوتر مقدار تزریق سوخت را تنظیم کرده و زمان احتراق را با توجه به این سیگنال محاسبه می کند. عقب عمدتا برای تست کار کاتالیزور سه طرفه است! یعنی نرخ تبدیل کاتالیزور. این یک پایه مهم برای آزمایش اینکه آیا کاتالیزور سه طرفه به طور معمول (خوب یا بد) کار می کند با مقایسه با داده های سنسور اکسیژن جلو است.

معرفی ترکیب

سنسور اکسیژن از اصل نرنست استفاده می کند.

عنصر اصلی آن یک لوله سرامیکی متخلخل ZrO2 است که یک الکترولیت جامد است و دو طرف آن با الکترودهای پلاتین متخلخل زینتر شده است. در دمای معین، به دلیل غلظت‌های مختلف اکسیژن در هر دو طرف، مولکول‌های اکسیژن در سمت با غلظت بالا (داخل 4 لوله سرامیکی) روی الکترود پلاتین جذب شده و با الکترون‌ها (4e) ترکیب می‌شوند تا یون‌های اکسیژن O2- را تشکیل دهند. که باعث می شود الکترود دارای بار مثبت باشد و یون های O2- از طریق جاهای خالی یون اکسیژن در الکترولیت به سمت با غلظت کم اکسیژن (سمت گاز خروجی) مهاجرت می کنند که باعث می شود الکترود دارای بار منفی باشد، یعنی اختلاف پتانسیل ایجاد می شود.

هنگامی که نسبت هوا به سوخت کم است (مخلوط غنی)، اکسیژن کمتری در گاز خروجی وجود دارد، بنابراین یون های اکسیژن کمتری در خارج از لوله سرامیکی وجود دارد که نیروی محرکه الکتریکی حدود 1.0 ولت را تشکیل می دهد.

هنگامی که نسبت هوا به سوخت برابر با 14.7 باشد، نیروی الکتروموتور تولید شده در دو طرف داخلی و خارجی لوله سرامیکی 0.4V~0.5V است که نیروی الکتروموتور مرجع است.

هنگامی که نسبت هوا به سوخت زیاد است (مخلوط بدون چربی)، محتوای اکسیژن در گاز خروجی زیاد است و اختلاف غلظت یون های اکسیژن در داخل و خارج لوله سرامیکی کم است، بنابراین نیروی الکتروموتور بسیار کم و نزدیک به صفر است. .

سنسور اکسیژن گرم:

سنسور اکسیژن گرم شده دارای مقاومت سرب قوی است.

-وابستگی کمتری به دمای اگزوز دارد و می تواند به طور معمول تحت بار کم و دمای اگزوز پایین عمل کند.

-بعد از شروع به سرعت وارد کنترل حلقه بسته شوید.