سنسورهای مدرن در اصل و ساختار بسیار متفاوت هستند. نحوه انتخاب سنسورها به طور منطقی با توجه به هدف اندازه گیری خاص، جسم اندازه گیری و محیط اندازه گیری اولین مشکلی است که هنگام اندازه گیری یک کمیت معین حل می شود. هنگامی که سنسور تعیین می شود، روش اندازه گیری تطبیق و تجهیزات اندازه گیری نیز می تواند تعیین شود. موفقیت یا شکست نتایج اندازه گیری تا حد زیادی به معقول بودن انتخاب سنسورها بستگی دارد.

1. نوع سنسور را با توجه به جسم اندازه گیری و محیط اندازه گیری تعیین کنید.

برای انجام یک اندازه گیری خاص، ابتدا باید نوع سنسور مورد استفاده را در نظر بگیریم که پس از تجزیه و تحلیل بسیاری از عوامل باید مشخص شود. از آنجا که، حتی هنگام اندازه‌گیری همان کمیت فیزیکی، انواع مختلفی از سنسورها برای انتخاب وجود دارد و کدام یک مناسب‌تر است، باید مشکلات خاص زیر را با توجه به ویژگی‌های اندازه‌گیری شده و شرایط استفاده سنسور در نظر بگیریم: اندازه محدوده اندازه گیری؛ الزامات موقعیت اندازه گیری شده روی حجم سنسور؛ آیا روش اندازه گیری تماسی یا غیر تماسی است. روش استخراج سیگنال، اندازه گیری سیمی یا بدون تماس. منبع سنسور، داخلی یا وارداتی، مقرون به صرفه یا خودساخته.

پس از بررسی مشکلات فوق، می توانیم نوع سنسور را انتخاب کنیم و سپس شاخص عملکرد خاص سنسور را در نظر بگیریم.

2، انتخاب حساسیت

به طور کلی، در محدوده خطی سنسور، هرچه حساسیت سنسور بیشتر باشد، بهتر است. زیرا تنها زمانی که حساسیت بالا باشد، مقدار سیگنال خروجی مربوط به تغییر اندازه گیری شده نسبتاً بزرگ است که برای پردازش سیگنال مفید است. البته لازم به ذکر است که حساسیت سنسور بالا است و نویز خارجی غیر مرتبط با اندازه گیری به راحتی با آن مخلوط می شود و همچنین توسط سیستم تقویت کننده تقویت می شود که بر دقت اندازه گیری تأثیر می گذارد. بنابراین، لازم است که خود سنسور نسبت سیگنال به نویز بالایی داشته باشد و تمام تلاش خود را برای کاهش سیگنال های تداخل وارد شده از بیرون انجام دهد.

حساسیت سنسور جهت دار است. هنگامی که کمیت اندازه گیری شده یک طرفه است، و جهت آن لازم است که بالا باشد، سنسورهایی با حساسیت کم در جهات دیگر باید انتخاب شوند. اگر بردار اندازه گیری شده یک بردار چند بعدی باشد، هرچه حساسیت متقاطع سنسور کوچکتر باشد، بهتر است.