سونار، لیدار، رادار/جریان نوری

بنابراین، اگر مثلث‌سازی توسط ماهواره راه خوبی برای دوری از زمین نیست، بیایید سعی کنیم مستقیماً آن را "دیدن" کنیم!

در حال حاضر، حداقل سه فن‌آوری برد آماده وجود دارد که می‌توانند سیگنال‌ها را مخابره کنند و ببینند چقدر طول می‌کشد تا پرش شود: سونار، لیدار و ماژول رادار همگی می‌توانند در حال حاضر استفاده شوند.

با این حال، این سنسورها دارای نقاط ضعفی هستند:

ضعف 1: جذب

برخی از سطوح فقط پرش نمی کنند.پرده ها و فرش ها امواج اولتراسونیک را جذب می کنند، رنگ تیره لیدار را جذب می کند و آب امواج مایکروویو را جذب می کند.شما نمی توانید از چیزی که نمی بینید فرار کنید.

ضعف 2: تداخل فاز

تداخل سیگنال بین سنسورها وجود دارد.وقتی چند سنسور یکسان را کنار هم قرار می دهید چه اتفاقی می افتد؟چگونه می دانید سیگنالی که شناسایی کردید متعلق به این سنسور است؟حتی یک حسگر منفرد باید با تداخل از خود مقابله کند و به اندازه کافی صبر کند تا اکو ناپدید شود.

سیگنال ها را می توان "رمزگذاری" کرد (در اصل رمزگذاری کرد) به طوری که هر سیگنال منحصر به فرد باشد، اما این پیچیدگی دستگاه را افزایش می دهد.* * راه حل خوب این است که پلان سیگنال را نیمه تصادفی کنید تا زمان قفل نشود و همیشه فریب سیگنال همگام سازی را بخورد.

سنسور جریان نوری روش متفاوتی است که از دوربین برای مشاهده بزرگتر شدن شیء موجود در لنز (نشان دهنده اینکه زمین/دیوار به سرعت در حال بالا رفتن است)، کوچکتر (زمانی که مانع ناپدید می شود) یا به طرفین می لغزد استفاده می کند.دوربین ها مانند سونار با یکدیگر تداخل ندارند.اگر واقعا باهوش هستید، می توانید شیب و سایر ویژگی های سه بعدی را تخمین بزنید.

سنسورهای جریان نوری هنوز دارای ضعف "جذب" هستند.شما به یک سطح بافت خوب نیاز دارید تا آنها بتوانند جریان را ببینند، همانطور که ماوس نوری آنها نمی تواند روی شیشه کار کند.آنها روز به روز محبوب تر می شوند، زیرا محاسبات جریانی اکنون چیزی است که می توانید در یک FPGA یا یک رایانه جاسازی شده سریع قرار دهید.